Przed utworzeniem w Królestwie Polskim gmin zbiorowych, lokalną władzę wyznaczali właściciele folwarków. Każdy miał swojego zastępcę, który załatwiał urzędowe sprawy. Często kilka folwarków łączono funkcją wójta. Tak było w Wojciechowicach. Wójt w Wojciechowicach miał swoją kancelarię i mieszkanie w domku drewnianym, który stał na działce w klinie dróg biegnącej do kościoła i do Mikułowic, który to plac stanowił pogranicze dwóch wiosek: Mikułowic i Wojciechowie. Zapewne wójt reprezentował obie wioski.

Po reformie administracyjnej w Królestwie Polskim, dokonanej przez carskich urzędników, powstały gminy zbiorowe, jednostki przypominające współczesne gminy. Kancelaria nowej administracji gminnej mieściła się nadal w skromnym budyneczku. Dopiero w latach 80. XIX w. na tym samym placu wzniesiono nowy obiekt administracyjno - mieszkalny w stylu nawiązującym do "stylu dworkowego". Parterowy, na rzucie kwadratu, nakryty wysokim, czterospadowym dachem, od frontu z charakterystycznym gankiem i drewnianą werandą. Dom gminny składał się z kancelarii gminnej, aresztu i mieszkania sekretarza. Do dyspozycji miał on również budynki gospodarcze oraz działkę - ogród.

W lokalnej tradycji zachowały się nazwiska pierwszych wójtów zbiorowej gminy (Tomasza Dudy, Jakuba Sałaty, A. Nowaka, Gorazda, Wójtowicza, Cząjkowskiego) oraz sekretarzy gminy: Piotra Wilczyńskiego, Turkiettego, Antoniego Sokoła, Stefana Kędzierskiego, Adolfa Leśniaka).

Budynek ten przetrwał różne koleje losu i nadal, po generalnym remoncie służy, jako siedziba władz samorządowej gminy, lokalnej społeczności.

Źródło: Józef Myjak, "Tam gdzie Świt cywilizacji rolniczej" . Monografia krajoznawcza gminy Wojciechowice, PAIR Sandomierz 2006